Willem en Sophia

Gisteravond was de avond van mn eerste officiële Paradiso concert. KT Tunstall smiddags om een uur of vier met een stuk of 50 mensen bij That's Live telt dan niet mee...
Best bizar eigenlijk dat we erbij waren, dit was echt zo'n 'leuk-laten-we-maar-naar-een-concertje-gaan' moment. Het moet ook wel zo'n moment zijn wil je naar een concert gaan waarvan je de hoofdact eigenlijk niet kent.
Sophia? Maakt ze leuke muziek? Uhm... ja, maar het is dus geen 'ze'. Sophia is frontman Robin Proper-Sheppard met vele mensen achter hem. (we telden op een gegeven moment 9 snaarinstrumenten, record voor n bandje?)
Maargoed, voordat Sophia aan de beurt was eerst de man met de baard waar we allemaal voor kwamen; William Fitzsimmons!
Die was nog relaxter dan ie op cd klinkt!En ja, 'just look for the beard and you'll find him'... wat dat betreft past ie wel mooi ipv Drover twee logs hieronder ;)

Dit is de ultieme man om je in slaap te zingen. Hij zou er eigenlijk wat mee moeten gaan doen... bij mensen met slaapproblemen langs gaan en ze in slaap zingen; problemen definitely opgelost! Zijn doel voor de avond 'All right, my goal (and yours as well hopefully) for this evening is that every single person in this room leaves a lot sadder than he or she came' is zeker behaald aangezien hij er maar zo kort was dat nog niemand heerlijk sliep... Gelukkig komt hij snel weer terug met een heus William Fitzsimmons-als-hoofdact concert!

Na de paar liedjes van William was t dan tijd voor Sophia. Vol verwachting klopte ons hartje; want ik had ergens online gelezen dat er een heus strijkorkest(je) mee zou komen! En ja hoor, 2 violistes, 1 altviolist en een celliste, zeeer tof in combinatie met piano, drum, bas elektrische gitaar en gitaar! Gelukkig was de muziek zeer fijn, want de mannelijke Sophia himself was enigszins angstaanjagend. Met zn witte schoenen, nasty opmerkingen en gekopieerde moves van die creepy-christmas-song-singer uit Love Actually kreeg ik er af en toe de kriebels van. Dit was echter over toen ie terug kwam naar geklap en gecheer en het bekende nog een liedje geblaat begon ie akoestisch! Hoezee! Dat was echt genieten! Helemaal toen ie begon met Heartache (jaja, ik ben nog steeds van mening dattie mij dat had horen roepen :P); 1 gitaar en het strijkorkestje; te mooi!

Al met al een zeer geslaagde avond, wat mij betreft is het 'leuk-laten-we-maar-naar-een-concertje-gaan' moment zeker voor herhaling vatbaar! Live muziek is hét gewoon!