Dolce Far Niente

Misschien heb je dat ook wel 's... van die momenten die opeens voorbij zijn gegaan. Je zit in de trein een boek te lezen, staart vervolgens onbewust een tijd uit t raam; vliegend van gedachte naar gedachte, totdat je je bewust wordt van het gestaar aan uit het raam, je boek in je handen ziet, je begrijpt wat je ook al weer aan het doen was en ziet dat het 20 minuten later is...

Gisteren heb ik weer ondervonden hoe heerlijk dat kan zijn; niets doen. Met behulp van een grote pas-op-dat-je-er-niet-in-verdrinkt-stoel en relaxt gezelschap. Zo'n stoel waar je heerlijk op allerlei manieren in kunt hangen, met een muziekje op de achtergrond en 100 gedachten om je aan over te geven. De minuten tikken weg voordat je er erg in hebt... maar het is o zo relaxt!

De Italianen (jaah, die zijn zo dom nog niet) hebben dit tot een volksstandaard verheven met hun Dolce Far Niente (het zalige niets doen) en wat mij betreft snappen zij het! Gewoon heerlijk in een stoel 'even helemaal weg' zijn... niet constant denken aan wat er allemaal nog moet gebeuren, maar gewoon de tijd nemen om niets te doen. Dat is goed voor de mens. Wij als Nederlanders kunnen daarin nog heel wat leren van onze zuidelijke buren en ik zou zeggen; probeer t zelf!

of help mij een handje! ;) :
Gezocht: grote/oude/retro stoel/fauteuil om in weg te dromen