Ik breng nogal wat tijd in de trein door.Dat is zeker geen straf als student met ov.
Muziekje aan, boekje lezen, studeren, window-sjansen, slapen, of gewoon een reis lang in het niets voor je uit zitten staren.
Het kan allemaal.
Als ik de trein in stap loop ik automatisch naar beneden (ja, ik heb het wel over de dubbeldekkers, die ik toch zo'n 80% van de tijd tegenkom) want daar, in tegenstelling tot boven, bevindt zich zo'n heerlijk randje waar je voet precies op past.
Het liefst reis ik met de treinrichting mee.
Tenminste, ik vind het mee.
Dat je zo zit, dat je de wind van achter krijgt in plaats van de wind van voren.
Achteruit reizen dus eigenlijk...
Zodat je zicht hebt op wat geweest is ipv op wat komen gaat.
...Misschien blijf ik wel teveel in het verleden hangen.
...Misschien durf ik de toekomst niet tegemoet te zien.
En toch is dat niet zo... want terwijl ik achteruit lijk te reizen, reis ik juist vooruit.
...Misschien ben ik wel te laf om tegen de wind in te reizen.
...Misschien ga ik gewoon het liefst met de stroom mee.
Misschien... is het feit dat ik voorkeur geef aan beneden achteruit reizen wel gewoon niet SPH verklaarbaar...
Misschien is het gewoon
Wauw! Goeie log! Leuk geschreven!
BeantwoordenVerwijderenPsychologisch.. Ik had nog nooit een verband gezocht tussen de manier van zitten in een trein, en de manier van in het leven staan! ;)
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij ben jij niet iemand die de toekomst niet onder ogen durft te zijn, maar er juist volop inspringt! ;)
Heel knap geschreven,
BeantwoordenVerwijderendoe ik je niet na!